Hep kendimizde olmayanı görmeye programlanmışız. Neden daha uzun, daha zayıf, daha güzel, daha zengin, daha yakışıklı, daha başarılı değilim? Etraftaki insanlarda olup da bizde olmayanlara bakıp üzülürüz. Bizden üstünlere ( kendimizce) gözümüz takılır, hırslanır, iç geçiririz. Ama gözlerimiz, tekerlekli sandalyede oturan o genç kadını ya da adamı görmez bile, çünkü bakmayız.
"Neden daha uzun değilim ?"Derken, çok şükür ki bacaklarım tutuyor, yürüyüp koşabiliyorum demeyiz. "Gözlerim neden bu renk değil ?" Derken gözlerim görüyor diye sevinmeyiz. Daha zengin olmadığımıza hayıflanırken, yoksullukla mücadele edenleri hatırlamayız. Bu yüzden de hep bir yanımız yarım ve mutsuz hissederiz. Oysa çevremizde o kadar çok örnek var ki bakıp da şükretmemizi sağlayacak. Şikayet ettiğiniz şeylerin listesini yapın ve etrafa çok daha dikkatli bakın. Bu kez o listede halinize şükretmeniz gereken çok şey olduğunu göreceksiniz. Hele bir de sahip olduklarınıza şükrettikçe çok daha fazlasıyla, iyisiyle, sizi mutlu edecek olanla karşılaşacaksınız. İçiniz huzur dolacak. Sadece sahip olduklarınıza bakın ve bunlara şükredin ya onlar da olmasaydı? Bunu yapmaya başladığınızda göreceksiniz hayat çok daha verici ve huzurlu olmaya başlayacak sizin için.
Yorumlar