Yazdığım oyunu sahneleyecek, oyun yönetmeni sıfatlı beyle konuşuyoruz:
“Ebru Hanım, bir sorunum var.’’
Haliyle yazdığım oyunla alakalı sanıyorum.
“Sorun nedir?’’ diyorum merakla.
“Nasıl söylenir bilemiyorum. Ben çok yalnızım.’’
“Ee bana ne?” demiyorum. “Bende oyunla ilgili sanmıştım.’’ diyorum.
“Yok, yok oyun mükemmel de, ben çok yalnızım. Acaba sizin bekâr bir arkadaşınız var mı?’’
Benim bekâr arkadaşlarım var da, seni beğenmezler.
Malum kadınlar, tercih edilmeyen erkeği, tercih etmezler. Yalnız kalan erkeklerin amansız yalnızlığının nedeni budur.
Bir kez tedavülden kalktığını anladılar mı karşılarındaki erkeğin; hayatta şans vermezler, taa ki yanında gerçekten güzel bir kadın görene kadar.
O zaman; “Hımım demek bu adamda benim göremediğim cevherler varmış’’ der tekrar top listeye alırlar.
Şimdi ben bu adama ne diyeyim. Hiç şansı yok. Arkadaşıma “uzun süredir yalnızmış” dediğim anda kaybedecek.
Bir de aman aman tanınmış değil, yakışıklı değil, karizmatik hiç değil (zaten bu özellikleri olsa yalnız kalmazdı)
Neymiş çok iyi şiir yazıyormuş. Kadınlara bu yeterli sanıyor.
“Tamam, bir sorayım.’’ diyorum.
Ondan sonraki konuşmalarımızda: “Ebru Hanım, ne oldu arkadaşınızla konuşabildiniz mi?’’
Sanki benim başka işim yok, senin yalnızlığına çare bulmak için, işi gücü bıraktım kadın arıyorum.
Sormama gerek de yok, çünkü biliyorum yalnız kalmış erkek itici gelir.
Ama hadi yine de bir umut deyip, bekâr, orta yaşlı bir arkadaşıma söylüyorum, ilgilenmiyor bile.
Başka bir gün, ne selam ne sabah, “Ne oldu o iş?’’ deyince benim tepem atıyor.
Arkadaş, sen yalnızsan bana ne? Kime ne?
Git yalnızlığını dağlara, taşlara, kuşlara böceklere anlat. Ya da bir kedi al. En azından “bir kedim bile yok” deme, ama benim kafamı da ütüleme.
Kadınların ilgisini çekmek için “ben uzun süredir yalnızım” demek yerine, “sevgilimden yeni ayrıldım ve biraz kafamı toparlamalıyım” demen gerek.
Ya da yanına al bir güzel, şöyle salın etrafta. (Artık güzel bir akrabandan rica et bir gün gezsin seninle.)
Ama “ben yalnızım’’ diye çemkirme, etrafa da saldırma.
Çünkü senin yalnızlığın kimsenin umurunda değil ve senden başka kimse buna çözüm bulamaz.
Sen bulacaksın diye bir kuralda yok, belki hep tek kalacaksın, belki de ruh eşini bulacaksın.
Ama her iki durumda da bununla kimse ilgilenmeyecek…
“Ebru Hanım, bir sorunum var.’’
Haliyle yazdığım oyunla alakalı sanıyorum.
“Sorun nedir?’’ diyorum merakla.
“Nasıl söylenir bilemiyorum. Ben çok yalnızım.’’
“Ee bana ne?” demiyorum. “Bende oyunla ilgili sanmıştım.’’ diyorum.
“Yok, yok oyun mükemmel de, ben çok yalnızım. Acaba sizin bekâr bir arkadaşınız var mı?’’
Benim bekâr arkadaşlarım var da, seni beğenmezler.
Malum kadınlar, tercih edilmeyen erkeği, tercih etmezler. Yalnız kalan erkeklerin amansız yalnızlığının nedeni budur.
Bir kez tedavülden kalktığını anladılar mı karşılarındaki erkeğin; hayatta şans vermezler, taa ki yanında gerçekten güzel bir kadın görene kadar.
O zaman; “Hımım demek bu adamda benim göremediğim cevherler varmış’’ der tekrar top listeye alırlar.
Şimdi ben bu adama ne diyeyim. Hiç şansı yok. Arkadaşıma “uzun süredir yalnızmış” dediğim anda kaybedecek.
Bir de aman aman tanınmış değil, yakışıklı değil, karizmatik hiç değil (zaten bu özellikleri olsa yalnız kalmazdı)
Neymiş çok iyi şiir yazıyormuş. Kadınlara bu yeterli sanıyor.
“Tamam, bir sorayım.’’ diyorum.
Ondan sonraki konuşmalarımızda: “Ebru Hanım, ne oldu arkadaşınızla konuşabildiniz mi?’’
Sanki benim başka işim yok, senin yalnızlığına çare bulmak için, işi gücü bıraktım kadın arıyorum.
Sormama gerek de yok, çünkü biliyorum yalnız kalmış erkek itici gelir.
Ama hadi yine de bir umut deyip, bekâr, orta yaşlı bir arkadaşıma söylüyorum, ilgilenmiyor bile.
Başka bir gün, ne selam ne sabah, “Ne oldu o iş?’’ deyince benim tepem atıyor.
Arkadaş, sen yalnızsan bana ne? Kime ne?
Git yalnızlığını dağlara, taşlara, kuşlara böceklere anlat. Ya da bir kedi al. En azından “bir kedim bile yok” deme, ama benim kafamı da ütüleme.
Kadınların ilgisini çekmek için “ben uzun süredir yalnızım” demek yerine, “sevgilimden yeni ayrıldım ve biraz kafamı toparlamalıyım” demen gerek.
Ya da yanına al bir güzel, şöyle salın etrafta. (Artık güzel bir akrabandan rica et bir gün gezsin seninle.)
Ama “ben yalnızım’’ diye çemkirme, etrafa da saldırma.
Çünkü senin yalnızlığın kimsenin umurunda değil ve senden başka kimse buna çözüm bulamaz.
Sen bulacaksın diye bir kuralda yok, belki hep tek kalacaksın, belki de ruh eşini bulacaksın.
Ama her iki durumda da bununla kimse ilgilenmeyecek…
Yorumlar