Aç Kapıyı
Baba
Ben geldim baba aç kapıyı
Dışarısı soğuk, üşüyorum
Benim baba tanımadın mı?
Baksana nasıl da titriyorum
Ben geldim baba neredesin?
Neden uzak mesafedesin?
Yoksa yanlış mı geldim? İşte doğduğum evdeyim
Aç kapıyı baba ben geldim
Türlü bahaneler yok arkamda, olduğum gibi
Kollarına alıp sevdiğin gibi
Sanki hala küçükmüşüm gibi
Ben geldim baba, neredesin?
Haklıymışsın beni kollamakta yaşadım gördüm
İnsan sandığım oncasının üstünü örttüm
Kırıldım, incindim yine de güldüm
Senin sevgin gibi yokmuş yaşadım gördüm
Kızdın mı baba? Affedersin
Sen babamsın hep affettin
Dinlemedim, utandım, kırdım belki seni
Asıl utanılacak benim yeni fark ettim
Döndüm işte baba aç kapıyı
Yokmuş dünyada senden haklı senden sevdalı
Sesin kulağımda mıh, göğsümde ateş
Yıllar geçse de bu sancı dinmeyecek
Sendin adam gibi adam, ben başka yere baktım
Sendin en sıcak liman, yanlış yerlere yanaştım
Düştüm, yıkıldım, yine de kalktım
Senin hayalinle bunca yolları aştım
Yanıldım baba, özür dilerim
Senin evin benim yuvam aç kapıyı da gireyim
Sesimi duymuyor musun nasıl da pişman
Yüreğimi bir görsen bin parça bin pişman
Belki anlarsın beni gençliğini ansan
Aptal olur elindekinin kıymetini bilmez gençken
insan
Ne olursun küsme baba, bak nasıl pişmanım
Onca yoldan geldim hem aç hem hastayım
Seni nasıl özledim bir yüzünü göreyim
Aç kapıyı da sana sevdiğimi söyleyeyim
Gülmez evlat babası yokken yanında
Büyüse de bir yanı hep çocuktur aslında
Ben senin parçanım sen benim diğer yarım
Sen olmayınca tam değilim bir yanım hep yarım
Aç kapıyı baba sana geldim
Elimde kırılmış kalbim seni nasıl özledim
Yüzünü bir göreyim istersen alma içeri
Aç kapıyı gireyim sensin gerçek sevgili
Bak nasıl ağlıyorum duymuyor musun?
Hani hiç kıyamazdın hep öyle diyordun
Kıydılar bana baba insanlar kötü
Seni dinlemedim aklım yeni başa düştü
Aç kapıyı baba, bugün babalar günü
Hediyem kollarımda, buruk ve hüzünlü
Senin kokun doldurur ruhumu huzurla
Beni her babalar günü gülümseyerek hatırla
REENKARNASYON
Gül oldum ilkin
Kırmızı güllerin içinde en beyazıydım, koparıldım
Bir vazoya koydular, kuruyuncaya kadar, sonra da attılar.
Bir kuş oldum ardından
Küçük bir Saka
Kafese kapattılar.
Birde cereyanda bıraktılar. Hasta düştü kuş bedenim, ölüverdim.
Kendime geldiğimde sıcak bir kucakta, mırıldamaktaydım
Ev kedisi olmuştum. Şanslıydım bu kez, yuvam vardı.
Ne koparıldım ne de kafese kapatıldım.
Güzel bir kız vardı, hala hatırlarım.
Kucağında uyurdum saatlerce o, okşarken tüylerimi.
Ama doğamdan kaynaklı meraklıydım.
Hep camdan dışarıya bakardım.
Merak ederdim, evin dışındaki dünyayı
Bir gün camı aralık unutmuşlar
Uzatıverdim bıyıklı yüzümü dışarı
Rüzgâr okşadı tüylerimi, ürperdim
Yakından bakmak istedim, biraz daha yakından
Ne vardı aşağıda
Fazla eğildim, dengem bozuldu, bir de yakınımdan bir kuş uçtu
Düşüverdim.
Çığlıklar içinde uyandım
Çığlık atan da bendim üstelik
Sardılar sarmaladılar beni
Güzel kokulu bir kadının kucağına bıraktılar
O kadın çok seviyordu beni, hissedebiliyordum.
Bende onu çok sevdim daha ilk günden
Kollarındayken huzurluydum
Ama bir korku vardı içimde
Asıl şimdi başlıyor yolculuğun diyordu bir ses
En karmaşık canlı olarak geldin bu kez dünyaya
Yaşa, öğren, doğru seçimler yap
Mutlu da olabilirsin, umutsuz da
İyi de olabilirsin, zalim de
Dahi de olabilirsin, umarsız da
Ne olursan ol, yaşa.
Ebru Erdemoğlu
Kırmızı güllerin içinde en beyazıydım, koparıldım
Bir vazoya koydular, kuruyuncaya kadar, sonra da attılar.
Bir kuş oldum ardından
Küçük bir Saka
Kafese kapattılar.
Birde cereyanda bıraktılar. Hasta düştü kuş bedenim, ölüverdim.
Kendime geldiğimde sıcak bir kucakta, mırıldamaktaydım
Ev kedisi olmuştum. Şanslıydım bu kez, yuvam vardı.
Ne koparıldım ne de kafese kapatıldım.
Güzel bir kız vardı, hala hatırlarım.
Kucağında uyurdum saatlerce o, okşarken tüylerimi.
Ama doğamdan kaynaklı meraklıydım.
Hep camdan dışarıya bakardım.
Merak ederdim, evin dışındaki dünyayı
Bir gün camı aralık unutmuşlar
Uzatıverdim bıyıklı yüzümü dışarı
Rüzgâr okşadı tüylerimi, ürperdim
Yakından bakmak istedim, biraz daha yakından
Ne vardı aşağıda
Fazla eğildim, dengem bozuldu, bir de yakınımdan bir kuş uçtu
Düşüverdim.
Çığlıklar içinde uyandım
Çığlık atan da bendim üstelik
Sardılar sarmaladılar beni
Güzel kokulu bir kadının kucağına bıraktılar
O kadın çok seviyordu beni, hissedebiliyordum.
Bende onu çok sevdim daha ilk günden
Kollarındayken huzurluydum
Ama bir korku vardı içimde
Asıl şimdi başlıyor yolculuğun diyordu bir ses
En karmaşık canlı olarak geldin bu kez dünyaya
Yaşa, öğren, doğru seçimler yap
Mutlu da olabilirsin, umutsuz da
İyi de olabilirsin, zalim de
Dahi de olabilirsin, umarsız da
Ne olursan ol, yaşa.
Ebru Erdemoğlu
Babaanneme...
GİTTİĞİNDE
Gidiyorsun tamam da
Gittiğin yol, yol değil
Ne el sallarım ardından
Ne de öylece bakakalırım
Bilirim
Bu gidiş ilk değil
Belki hep böyle kanayacak
Belki gün gelecek artık acıtmayacak
Avuçlarımda zamanın izleri var
Zamanda senin sesin
Gülüşler gizli hatıralara
Bir de çocukluğum…
Trenler geçerdi evin salonundan
Ben, koşar yabancılara el sallardım
Şimdi sen gidiyorsun ya
Çocukluğum da gidiyor yanında
Dualar faydasız, sözler nafile
Sen yola çıkmışsın bile
Her adımında bir parçam düşüyor toprağa
Sen yeşeriyorsun
Her gidişinde ruhum geçiyor canımdan
Sen hayat buluyorsun
Gidiyorsun, anladım
Dönülmez yol, diyorsun
Peki, ben ne yapacağım burada sensiz
Gidersen kediler gelmeyecek kapıya
Bahçedeki ağaçlar erik vermeyecek
Ya komşulara ne derim
Seni soracaklar bana
Çaydan aynı tadı alamam, seninle içmezken
Kokunu çekemem içime, sen o kadar uzaktayken
Baksana nasılda kanıyorum
Her damlada halsiz düşüyorum
Umudum kırılıyor
Gittiğin doğru mu yoksa
Sıkıldıysan burada
Sana hayallerimi veririm
Yaşlandıysan, ömrümü
Yorgunum diyorsan, gençliğimi
Yeter ki kal
Bir gün daha kal
Ben böyle kanarken ardından
Hiç mi üzülmüyorsun
Bayramda gidiyorsun üstelik
Oysa her bayram koşardım yanına
Gidiyorsun
Canımdan can, içimden huzur, dağlardan rüzgâr gidiyor
İki kadın baş başa vermiş gidişini konuşuyor
Ben öylece dinliyorum onları
Baktığımı görünce susuyorlar, bakıyorlar merakla yüzüme
Onlara diyemiyorum gitmedi diye
O gidemez ki, ben oyum, o da ben
İçimden nasıl gider ben onunla yaşarken
Madem gidiyorsun
Daha görkemli olmalı yolculuğun
Bu sessizlik niye
Herkesin suçlu gibi eğik başı
Bu matem niye
Ben ağlarken sen
Belki gülümsüyorsun pencerenin ardından
Belki şaşkın diyorsun
Belki üzülüyorsun halime
Bu senin yolculuğun, tek kişilik bilet kestirmişsin
Ama erken hareket etmişsin
Ben sensiz büyürken
Tabi büyümek denilirse buna
Dilimde hep iki kelime
Bir türlü söyleyemedim kimseye
Küstüm gidişine
Sen gittin ya öylece
Bakışlarım buğulu kaldı
Göğsümde koca bir delik, bahçem güneşsiz kaldı
Sen bir bayram sabahı çıktın yola
Bana bir daha hiç bayram uğramadı
Ebru Erdemoğlu
Bilmiyorum
Bilmediklerim bildiklerimden daha fazla hakkında
Nasıl güldüğünü biliyorum ama seni ne mutlu eder bilmiyorum
Çabuk sinirleniyorsun, seni ne yatıştırır bilmiyorum
Korktuğunda siner misin yoksa kafa mı tutarsın
Sevdiğinde hoyrat mısın yoksa sahip mi çıkarsın
Bu aldırmaz görünüşün ne gizliyor ardında
Kırılmaktan yorgun bir yürek mi yoksa sevmekten korkan bir melek mi
Adını biliyorum ama aslında kimsin bilmiyorum
Ellerin güzel biliyorum ama nasıl dokunurlar bilmiyorum
Teninin rengini biliyorum ama nasıl kokar bilmiyorum
Dudaklarından sözler akar, bazen güldürür bazen kırar
Ama nasıl öper, bilmiyorum
Gözlerin çapkınca süzer etrafı, ya sevdiğine nasıl bakar
Hangi sigarayı içtiğini biliyorum ama içerken ne düşünüyorsun bilmiyorum
Gündüzleri biliyorum peki ya geceler
Yatağın cam kenarında mı yoksa ortasında mı bir odanın
Kıvrılıyor musun yatağa bir bebek gibi, yoksa sere serpe mi yatışların
Uyurken nasıl görünüyorsun bilmiyorum
Sarhoş olunca gülüyor musun yoksa hüzünleniyor musun
Çabucak unutuyor musun yoksa hep hatırlıyor musun
Kolay affediyor musun, kin tutuyor musun
Kırmaktan mı kırılmaktan mı korkuyorsun
Geceleri korkuyor musun benim gibi, yoksa hiçbir karanlık ürkütmüyor mu seni
Kaçmak mı daha kolay geliyor sana kalmak mı
Sarıldığında güven mi veriyor kolların, ihtiras mı
Bana böylesi yabancıyken neden bu kadar tanıdık geliyorsun
Beni tanıyorsun ama nasıl hatırlıyorsun bilmiyorum
Yürüyüşünü biliyorum ama nasıl koşarsın bilmiyorum
Tuttuğun takımı biliyorum ama sen nasıl oynarsın bilmiyorum
Sen bana ilham veriyorsun, ben sana bir şey ifade ediyor muyum bilmiyorum
Sen uzak durulması gereken ışıklı bir fenerken
Ben neden yolunu kaybetmiş aptal bir kelebek gibi,yanmaktan korkmadan sana uçmak istiyorum
Bilmiyorum…
Ebru Erdemoğlu
Nasıl güldüğünü biliyorum ama seni ne mutlu eder bilmiyorum
Çabuk sinirleniyorsun, seni ne yatıştırır bilmiyorum
Korktuğunda siner misin yoksa kafa mı tutarsın
Sevdiğinde hoyrat mısın yoksa sahip mi çıkarsın
Bu aldırmaz görünüşün ne gizliyor ardında
Kırılmaktan yorgun bir yürek mi yoksa sevmekten korkan bir melek mi
Adını biliyorum ama aslında kimsin bilmiyorum
Ellerin güzel biliyorum ama nasıl dokunurlar bilmiyorum
Teninin rengini biliyorum ama nasıl kokar bilmiyorum
Dudaklarından sözler akar, bazen güldürür bazen kırar
Ama nasıl öper, bilmiyorum
Gözlerin çapkınca süzer etrafı, ya sevdiğine nasıl bakar
Hangi sigarayı içtiğini biliyorum ama içerken ne düşünüyorsun bilmiyorum
Gündüzleri biliyorum peki ya geceler
Yatağın cam kenarında mı yoksa ortasında mı bir odanın
Kıvrılıyor musun yatağa bir bebek gibi, yoksa sere serpe mi yatışların
Uyurken nasıl görünüyorsun bilmiyorum
Sarhoş olunca gülüyor musun yoksa hüzünleniyor musun
Çabucak unutuyor musun yoksa hep hatırlıyor musun
Kolay affediyor musun, kin tutuyor musun
Kırmaktan mı kırılmaktan mı korkuyorsun
Geceleri korkuyor musun benim gibi, yoksa hiçbir karanlık ürkütmüyor mu seni
Kaçmak mı daha kolay geliyor sana kalmak mı
Sarıldığında güven mi veriyor kolların, ihtiras mı
Bana böylesi yabancıyken neden bu kadar tanıdık geliyorsun
Beni tanıyorsun ama nasıl hatırlıyorsun bilmiyorum
Yürüyüşünü biliyorum ama nasıl koşarsın bilmiyorum
Tuttuğun takımı biliyorum ama sen nasıl oynarsın bilmiyorum
Sen bana ilham veriyorsun, ben sana bir şey ifade ediyor muyum bilmiyorum
Sen uzak durulması gereken ışıklı bir fenerken
Ben neden yolunu kaybetmiş aptal bir kelebek gibi,yanmaktan korkmadan sana uçmak istiyorum
Bilmiyorum…
Ebru Erdemoğlu
BİR BAYRAM GÜNÜ GİDENLER İÇİN…
Senden sonra, hiçbir şey aynı değil. Ne renkler eskisi kadar parlak ne de yıldızlar. Kırmızı elimi yakmıyor, yeşil içimi aydınlatmıyor, mavi huzur vermiyor artık.
Günler, birbirinden farklı, her gün yeni bir hayat parçası taşıyor ruhuma. Yeni insanlar girip çıkıyor yüreğime, aklıma… Sen bir türlü çıkmıyorsun.
Dünya değişiyor, ben değişiyorum. Büyüdüm, ama hala küçük bir çocuk gibi korkuyorum yüksek merdivenlerden, karanlık odalardan.
Sesini özlüyorum bir de gülüşünü. Kokunu artık senden kalan kıyafetlerde de bulamıyorum.
Söylemek isteyip de söyleyemediğim sözler takılıyor boğazıma. Keşke beni okuyabilseydin gitmeden diyorum.
Gözlerim, seni arıyor kalabalık sokaklarda, seni andıran insanlara takılıyor, üzülüyorum.
Korkuyorum seni hatırlamaktan, yüzünü, ellerini unutuyorum. Fotoğraflara bakmıyorum ama hala dün görmüşüm gibi aklımdasın, anlayamıyorum.
Senin için büyük aşklar, görkemli bir hayat hayal ediyorum. Mutlu olmanı diliyorum her neredeysen sadece mutlu.
Ve bir gün hayatıma tekrar girmeni bekliyorum. Belki küçük bir kız olarak. Ya da yağız bir delikanlı…
Kaç yıl geçti artık saymıyorum. Sen gittiğinde bayramdı. Sen gittin, bana bir daha hiçbir bayram uğramadı…
Ebru Erdemoglu
Sitemdir Sana Sevgili
Yorumlar